نقش سناریوی نفوذ در بازگشت‌پذیری انقلاب اسلامی (با تأکید بر اندیشۀ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای)

انقلاب‌های بزرگ و تأثیرگذار، برای تحقق اهداف خود همواره با چالش‌هایی مواجه بوده‌اند. عدم آسیب‌شناسی رهبران و حامیان یک انقلاب، زمینۀ برگشت‌پذیری آن انقلاب را فراهم می‌آورد. بر این اساس یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های طرفداران هر انقلابی، آسیب‌شناسی روند تحقق اهداف انقلاب و بررسی سناریوهای محتمل در تحقق این بازگشت است که تجربۀ تاریخ انقلاب‌ها نیز برگشت‌پذیری بسیاری از انقلاب‌ها را تأیید می‌کند.تفاوت انقلاب اسلامی ایران با سایر انقلاب‌ها، مانع وقوع بازگشت‌پذیری ترمیدوری انقلاب اسلامی ایران می‌شود و براساس نظریۀ «برگشت‌پذیری انقلاب براساس سنت‌های الهی» نیز که مدل بومی‌سازی نظریۀ ترمیدور براساس اندیشۀ شهید صدر(ره) بوده، تحقق این مسئله نیز در حال حاضر منتفی است؛ البته دشمن مأیوس نشده و تلاش آنها برای برگشت‌پذیری انقلاب اسلامی با ابزارها و سازوکارهای مختلفی دنبال شده که انواع جنگ سخت و نرم از مصادیق آن است. در ادبیات سیاسی مقام معظم رهبری در دهۀ اخیر، گفتمان «نفوذ» به‌مثابۀ دال مرکزی برگشت‌پذیری انقلاب اسلامی مطرح شده است.ازاین‌رو در این نوشتار، بار رد احتمال بازگشت‌پذیری درونی براساس نظریۀ ترمیدور و رد وقوع آن براساس نظریۀ سنت‌های الهی، و همچنین امکان بازگشت‌پذیری بیرونی از طریق نفوذ، می‌توان سناریوهای مختلفی را برای برگشت‌پذیری انقلاب اسلامی از راه نفوذ متصور شد که «هدف‌گیری پایه‌های اصلی استحکام انقلاب»، «تضعیف همه‌جانبه با استفاده از ابزار مختلف»، «تغییر در معادلۀ قدرت و سیاست داخلی با تغییر نگرش مسئولان» و «شبکه‌سازی با استفاده از نفوذ جریانی در جهت تغییر باورها»،چهار سناریویی هستند که بررسی، تحلیل و امکان‌سنجیآنها دربارۀ آیندۀ انقلاب اسلامی ایران، مهم‌ترین مسئلۀ این مقاله است که با روش توصیفی - تحلیلی به آن می‌پردازیم.